ատամ

ի
1. Зуб (чубы)
2. Зуб (зубья), зубец (зубцы).
3. Заострённые части крепостной стены. ◆ Ատամ ատամի տալ, терпеть, выдерживать, крепиться Ատամ ատամի տալով ապրել жить кое-как, перебиваться с хлеба на квас. Ատամը չի բռնում՝ կտրում не по зубам (кому). Ատամը քաշել удалить, вырвать зуб. Ատամ է հանում прорезываются зубы (у кого). Ատամի բանը չէ не по зубам (кому). Ատամին տալ раскусить (кого). Ատամի տակ մի բան կա что-то у него на уме, что-то он задумал. Ատամներն առնվել набить оскомину. Ատամները թափել (քաշել, հանել) выбить зубы (кому). Ատամները իրար են զարկվում зуб на зуб не попадает. Ատամները իրար տալ лязгать зубами. Ատամները կրճտել՝ կրճտացնել скрежетать зубами. Ատամները համրել раскусить кого-либо. Ատամները սեղմել стиснуть зубы. Ատամները սրել точить зубы (на кого). Ատամները փորը ածել՝ թափել выбить зубы (кому). Ատամները քաշել выбить дурь из (чьей) головы, образумить. Ատամների արանքից сквозь зубы. Ատամներով պաշտպանել защищать зубами. Ատամ ունենալ (մեկի դեմ) иметь зуб (на кого, против кого). Ակն ընդ ական, ատամն ընդ ատաման око за око, зуб за зуб. Լեզուն ատամների տակ պահել держать язык за зубами. Մինչև ատամները զինվել вооружиться до зубов. Իմաստության ատամները, Շան ատամ ունենալ, տե՛ս կապակցությունների առաջին բառերի տակ։